Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 47

"เจ้า...พูดอะไรนะ?..." แม้แต่เหลียนเสวียนหมิงเองก็ไม่รู้ว่าเขาต้องใช้ความพยายามมากเพียงใดกว่าจะเอ่ยคำถามนี้ออกมาอย่างแข็งทื่อ... มือของเขากำที่เท้าแขนโซฟาแน่นจนจมลึกลงไปในหนังนุ่ม แต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลย...

น้ำเสียงของชายหนุ่มที่แตกต่างจากเสียงเด็กหนุ่มในความทรงจำที่เคยได้รับความเอ็นดู เหมือนเข็มเห...