Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 502

"สองเฮยเดินเข้ามา พยักหน้าเบาๆ ราวกับจมอยู่ในความทรงจำนานแสนนาน เขาหยุดเวลาย้อนกลับไปเมื่อสี่สิบปีก่อนอีกครั้ง: "ใช่แล้ว นี่เป็นรูปที่ถ่ายตอนฉันยังหนุ่ม คนที่ยืนอยู่ริมๆ นั่นแหละคือฉัน"

สองเฮยชี้ไปที่ชายคนที่อยู่ริมสุด

ชายวัยกลางคนจ้องมองที่จุดนั้น แล้วพยักหน้า: "ถ้าคุณไม่บอก ผมคงจำไม่ได้จริงๆ เปล...