เสน่ห์แม่เลี้ยงสุดเซ็กซี่

บทที่ 5

สวี่ชิงปิดหน้าอกของเธอและขมวดคิ้วเล็กน้อย: "เสี่ยวหู อย่าพูดถึงเรื่องการจับคู่เลย ช่วยแม่เลี้ยงดูดนมออกก่อนดีกว่า มันเจ็บมาก ข้างบนอร่อยกว่าข้างล่างเยอะเลย"

เฉินเสี่ยวหูรู้ว่าเขาไม่ควรรุกเร้าเกินไป จึงรีบพยักหน้า

"ครับ แม่เลี้ยง ผมจะช่วยดูดนมให้" เฉินเสี่ยวหูเก็บน้องชายกลับเข้ากางเกง แล้วพุ่งร่างกายที่แข็งแรงเข้าไปหา ใช้ลิ้นที่คล่องแคล่วเกี่ยวยอดอกของสวี่ชิง

แต่เขากลับไม่ได้ดูดแรงๆ เพียงแค่ใช้ลิ้นวนไปมาบนยอดที่ตั้งชัน ทำให้สวี่ชิงยิ่งปล่อยตัวปล่อยใจมากขึ้น

"เสี่ยวหู ดูดแรงๆ สิ"

สวี่ชิงดันตัวเข้าไปด้วยความร้อนรน แต่เฉินเสี่ยวหูกลับยิ้มอย่างมีเลศนัย

"แม่เลี้ยง ผมม้วนลิ้นไม่ได้ ดูดไม่ถนัด"

สวี่ชิงเพิ่งเข้าใจ: "น่าแปลกที่เขาว่ากัน พอโตแล้วก็ดูดนมไม่เป็น"

"ช่างเถอะ ฉันจะค่อยๆ บีบเองดีกว่า เธอนอนรอดื่มก็พอ"

"ได้ครับ แม่เลี้ยง ผมพร้อมแล้ว"

เฉินเสี่ยวหูนอนลง วางศีรษะระหว่างขาทั้งสองของสวี่ชิง อ้าปากรอรับความหวานที่กำลังจะมาถึง

จากมุมนี้ เขาสามารถมองเห็นรูปร่างอันน่าทึ่งของสวี่ชิงได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เฉินเสี่ยวหูไม่อาจซ่อนรอยยิ้มซุกซนบนใบหน้า

"แม่เลี้ยงเริ่มได้เลยครับ"

สวี่ชิงทนความเจ็บไม่ไหว รีบใช้มือทั้งสองบีบไปตามท่อน้ำนม น้ำนมสีขาวขุ่นค่อยๆ หยดลงมาทีละหยด

ค่อยๆ ไหลเป็นสาย ตกลงในปากของเฉินเสี่ยวหู

"จ๊วบ จ๊วบ" เฉินเสี่ยวหูดูดปากเสียงดัง ลิ้มรสความอร่อยชวนหลงใหล ราวกับงานเลี้ยงที่เสิร์ฟบนร่างกาย

เสียงนั้นดังไปถึงหูของสวี่ชิง ทำให้เธออายจนต้องกระซิบถาม: "นมของแม่เลี้ยงอร่อยไหม?"

"อร่อยครับ แต่น้ำไหลน้อยไป ให้ผมช่วยแม่เลี้ยงบีบไหม"

เฉินเสี่ยวหูพูดจบ ไม่รอให้สวี่ชิงคัดค้าน ยื่นมือไปบีบภูเขาคู่ที่อยู่ตรงหน้า

ทันใดนั้น ความรู้สึกรุนแรงผ่านเซลล์ที่ไวต่อความรู้สึก ส่งไปยังระบบประสาทส่วนกลาง สวี่ชิงถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

"โอ้!" สวี่ชิงอ้าปากเป็นวงกลม ราวกับกลืนไข่ลงไปทั้งฟอง พยายามกลั้นเสียงครางให้เบาที่สุด

เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความอดกลั้นของสวี่ชิง เฉินเสี่ยวหูก็ตื่นเต้นถึงขีดสุด

เขาตั้งใจออกแรงเพิ่มขึ้นในอุ้งมือ กระตุ้นแม่เลี้ยงให้มากขึ้นไปอีก

ในเวลาเดียวกัน เขาลุกขึ้นนั่ง ใช้ลิ้นเลียจากยอดอกขึ้นไปถึงลำคอ แล้วขอจูบจากริมฝีปากเล็กๆ ของสวี่ชิง

พรวด!

น้ำนมที่อั้นไว้พุ่งออกมาในที่สุด หน้าอกของสวี่ชิงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำนมสีขาว

"เสี่ยวหู มันพุ่งออกมาแล้ว รีบลงไปหยิบชามมาให้หน่อย"

สวี่ชิงรีบร้อนบอก เฉินเสี่ยวหูจำใจต้องลงจากเตียงทั้งที่ยังไม่อยากหยุด เปิดไฟแล้วไปหยิบชามใบใหญ่จากครัวมา

น้ำนมไหลออกมาเรื่อยๆ ไหลตามขอบชาม รวมกันอยู่ในชาม

ภายใต้แสงไฟ ทั้งสองมองเห็นกันและกันชัดเจน

เฉินเสี่ยวหูจ้องมองยอดอกสีขาวไม่วางตา ขณะที่สวี่ชิงรู้สึกน้ำไหลทั้งบนและล่าง เกิดความอับอายขึ้นมา

"เสี่ยวหู หลับตาซะ ห้ามมอง"

สวี่ชิงหนีบขาแน่น สั่งด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"แม่เลี้ยง ผมสัญญาว่าจะไม่แอบมอง อย่าลืมสอนผมเรื่องการจับคู่นะครับ"

เฉินเสี่ยวหูหลับตา ทันใดนั้นใบหน้าก็กลับมาดูไร้เดียงสาเหมือนคนโง่

ความอึดอัดใจของสวี่ชิงลดลงไปมาก เธอรู้สึกโล่งใจ: เขาเป็นแค่คนโง่ จะรู้อะไร