Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 407

ฉุยจื่อเซียรู้สึกได้ว่า แม้เธอกับเฉินเสี่ยวหูจะไม่ใช่ญาติกัน แต่เขากลับห่วงใยเธอมาก เหมือนเป็นพี่ชายคนโต เหมือนเป็นญาติของเธอ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

เธอเม้มปากแล้วปาดน้ำตา "ฉันโตขนาดนี้แล้ว จะไม่เป็นอะไรหรอก ฉันดูแลตัวเองได้"

"ไม่ได้ ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอไปทำงานในเมืองทางใต้คนเดียว...