Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 3

"เด็กโง่ นั่นไม่ใช่ปัสสาวะ มันคือน้ำ ผู้หญิงทำมาจากน้ำ ร่างกายของแม่เลี้ยงก็ต้องมีน้ำอยู่แล้ว"

"แม่เลี้ยงครับ ผมอยากเปิดไฟดูหน่อย"

สายตาของเฉินเสี่ยวหูเคลื่อนไหวไปตามร่างกายของสวีชิง เหมือนตัวหนอนที่กำลังคลาน

"อย่าเปิด เดี๋ยวลูกรักตื่นนะ!"

สวีชิงแก้มแดงระเรื่อ รีบห้ามการกระทำของเฉินเสี่ยวหู ถ้าเห็นร่างเปลือยกันจะน่าอายแค่ไหน

"ถ้าไม่เปิดไฟ แล้วแม่เลี้ยงจะสอนผมเรื่องการจับคู่ระหว่างชายหญิงได้ยังไง"

เฉินเสี่ยวหูกลั้นใจเต้นรัวๆ แล้วยังคงยั่วเย้าสวีชิงต่อไป

สวีชิงหัวเราะเบาๆ: "การจับคู่มักเกิดขึ้นในความมืด แม่เลี้ยงจะสอนแบบจับมือทำให้ดูเอง"

สวีชิงจูงมือของเฉินเสี่ยวหู ผ่านพื้นที่ที่มีขนดกหนา มาถึงจุดส่วนตัว

สวีชิงไม่ได้ถูกผู้ชายแตะต้องมานาน จึงรู้สึกไวต่อความรู้สึกเป็นพิเศษ พอมือของเฉินเสี่ยวหูสัมผัส น้ำหวานก็พุ่งออกมาทันที

"แม่เลี้ยงครับ ทำไมตรงนี้มีรูเล็กๆ ที่พ่นน้ำได้เองด้วย"

เฉินเสี่ยวหูถือโอกาสออกแรงเพิ่ม สวีชิงก็เริ่มสั่นกระตุก ทั้งตัวร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที

"เสี่ยวหู เบาๆ หน่อย อย่าเอานิ้วแทงเข้าไปแรงๆ"

สวีชิงทั้งทรมานทั้งเพลิดเพลิน หลับตา อ้าปากหายใจเฮือกใหญ่

"เป็นคนร่านจริงๆ"

ในความมืด เฉินเสี่ยวหูยิ้มเจ้าเล่ห์ คอยดูว่าเธอจะขอร้องเขาไหม

ทันใดนั้น สวีชิงรู้สึกเหมือนความสุขถูกขโมยไป หัวใจว่างเปล่า

ตั้งแต่พี่ชายของเสี่ยวหูจากไป สวีชิงก็เคยลองแก้ปัญหาทางร่างกายด้วยตัวเอง

เคยใช้กล้วย แตงกวา แม้กระทั่งแครอท แต่สิ่งเหล่านี้เย็นเฉียบ เทียบไม่ได้กับไส้กรอกอุ่นๆ

"เสี่ยวหู อย่าเอามือออก แม่เลี้ยงยังสอนไม่จบเลย"

สวีชิงรีบดึงมือของเฉินเสี่ยวหูกลับมาที่ปากน้ำพุ

"ถ้าชายหญิงอยากจับคู่กัน ก็ต้องเปิดตาน้ำพุ ตอนนี้มันยังแน่นอยู่ ลองใช้นิ้วแทงเข้าไปก่อน"

"ได้ครับแม่เลี้ยง ผมจะเข้าไปตักน้ำละนะ"

ปึ้ก!

ความรู้สึกร้อนผ่าวแผ่ซ่านจากโคนขาไปทั่วร่าง

สวีชิงรู้สึกวิงเวียน นานแล้วที่ไม่ได้สัมผัสความตื่นเต้นแบบนี้

ตอนนี้สวีชิงไม่อยากพูดอะไรแล้ว แค่อยากหลับตาและเพลิดเพลินให้เต็มที่

"แม่เลี้ยงครับ แย่แล้ว น้ำออกมาแล้ว เดี๋ยวเตียงจะเปียกหมด"

เฉินเสี่ยวหูร้องตกใจ

"บอกแล้วว่าไม่ใช่ฉี่ มันคือน้ำหวานของแม่เลี้ยง อย่าหยุด ทำเหมือนปั๊มน้ำนั่นแหละ อย่าหยุด"

ตอนนี้สวีชิงตาเคลิ้ม ใบหน้าที่แสดงความหลงใหลยิ่งน่าหลงใหล

"แม่เลี้ยงครับ ถ้าเป็นน้ำหวาน เสี่ยวหูก็อยากดื่ม"

พูดจบ ไม่รอให้สวีชิงตอบ เขาก็เอาหัวมุดเข้าไประหว่างขาทั้งสองข้างทันที

สวีชิงรู้สึกถึงลิ้นที่อุ่นชื้น ทำให้เธอรู้สึกเหมือนลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า สบายราวกับล่องลอยอยู่บนเมฆ

ความสุขสุดยอดแบบนี้ แม้แต่ตอนที่พี่เสี่ยวหูยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่เคยเล่นแบบนี้มาก่อน

ความทุกข์ที่สะสมมาหลายปี ในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยออกมา จริงๆ แล้วเธอฝันถึงการมีผู้ชายมาปลอบใจ

ความปรารถนาในใจชนะเหตุผลอย่างสิ้นเชิง สวีชิงยื่นมือกอดเฉินเสี่ยวหูแน่น มือทั้งสองข่วนไปทั่วแผ่นหลังกว้างของเขา

ถ้าเสี่ยวหูไม่โง่ เป็นผู้ชายปกติ ก็คงจะดีแค่ไหน

"เสี่ยวหู ช่วยแม่เลี้ยงหน่อย ตักน้ำให้มากกว่านี้"

Previous ChapterNext Chapter