Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1993

เสี่ยวเฉียงเหวยยังคงคว่ำหน้าลงบนโต๊ะ ไม่มองว่าใครเข้ามา ยิ่งไม่สนใจคนที่นั่งข้างเธอ

เมื่อเห็นเสี่ยวเฉียงเหวยที่ยังคงสะอื้นเบาๆ เย่เทียนหมิงไม่รู้ว่าควรจะเข้าไปปลอบเธออย่างไร คำพูดที่เขาเตรียมไว้ก็หายวับไปจากสมองเมื่อเขานั่งลง

เขาเคยได้ยินว่าผู้หญิงต้องปลอบ สิ่งที่พวกเธอพูดถูกต้องก็ต้องถือเป็นความจ...