Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 158

"นั่นไม่แน่นอนหรอกนะ" เฉวียนชิงเนียงหยิบแผ่นขนมปังแผ่นขึ้นมา กัดกินคำหนึ่ง แล้วเดินออกจากลานบ้านพร้อมรอยยิ้ม

เฉวียนชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจคำพูดของแม่ และยิ่งสับสนกับรอยยิ้มประหลาดของแม่เมื่อสักครู่

แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าเฉวียนชิงเนียงมองออกแล้วว่าเฉินเสี่ยวหูไม่ได้โง่ ไม่เพียงแต่ไม่โง่ แต่...