Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2181

จงเหรินอายุห้าสิบสี่ปีในปีนี้ อีกปีเดียวก็จะถึงวัยเกษียณ เขาจึงไม่ต้องคิดเรื่องความก้าวหน้าอะไรอีกแล้ว ตั้งใจจะทำงานให้ผ่านไปวันๆ จนกว่าจะเกษียณ ด้วยความสำเร็จในอาชีพและทัศนคติที่ผ่อนคลาย ตอนนี้เขาดูภูมิใจและมีสีหน้าเปล่งปลั่ง แต่อาจเพราะอยู่ในตำแหน่งสูงมานาน แม้แต่ตอนคุยกับลูกสาวก็ยังมีน้ำเสียงที่ไ...