Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1824

จนกระทั่งผ่านไปสักพัก เหอเพ่ยหลิงค่อยๆ ลืมตาที่หรี่อยู่ขึ้นมาอย่างช้าๆ เธอค่อยๆ ปล่อยของของชูเฟยออกจากปาก แล้วกลืนน้ำทั้งหมดลงไปด้วยใบหน้าที่เคลิบเคลิ้ม จากนั้นเธอก็จับแท่งเนื้อใหญ่ที่ยังคงแข็งแกร่งของชูเฟยอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ รูดและบีบเบาๆ สองสามครั้งเพื่อรีดส่วนที่เหลือออกมา แล้วเธอก็แลบลิ้นสีชมพ...