Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 154

"ฉันเข้าใจคุณ เพราะเราทั้งคู่ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เราต่างก็อยากมีชีวิตเหมือนคนธรรมดา" ต้วนหลิ่นถอนหายใจเบาๆ อย่างหาได้ยาก ราวกับมองทะลุความคิดของชูเฟย เธอค่อยๆ เลื่อนมือมาที่อกของชูเฟย และเริ่มมีแสงอ่อนๆ เปล่งออกมา ทันใดนั้นดวงตาของชูเฟยก็เบิกกว้าง!

"คุณ... คุณ..."

"ตกใจเหรอ? เหมือนตอนที่ฉันเห็นพลังข...