Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1287

ทันใดนั้นทั้งห้องก็เงียบสงัด ไม่เพียงแต่คนที่พี่เหมาพามาไม่กล้าขยับตัว แม้แต่คนที่ยืนมุงดูอยู่รอบๆ ก็เงียบกริบราวกับจั๊กจั่นในฤดูหนาว แม้แต่เสียงเพลงอึกทึกในบาร์ก็หยุดลง เพราะทุกคนสามารถเห็นได้จากเลือดที่ไหลออกจากมุมปากของพี่เหมาว่า เขาเสียเลือดไปแล้วมากกว่าครึ่ง...

ภาพนี้ดูเกินจริงยิ่งกว่าเอฟเฟกต์...