Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 257

เขาไม่รู้เลยว่าบนกระดาษมีอะไร แต่กลับกรอกข้อมูลได้อย่างราบรื่น แต่ในใจเขากลับไม่รู้สึกแปลกใจ เขายื่นกระดาษคืนให้คนนั้น

คนนั้นลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปที่ระเบียงโดยไม่พูดอะไรสักคำ หลินจวิ้นงุนงงเดินตามไป

ช่างเป็นกระบวนการที่คุ้นเคยเหลือเกิน เขาคิดอย่างเลื่อนลอย

เหมือนกับภาพยนตร์ที่เคยดู เขามีความจำด...