Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 250

เสินจื่อชือโยนเบาะมาให้แล้วก็ไม่ได้เข้ามาหา เขายืนดูหลินจวิ้นคุกเข่าลงไปบนเบาะ จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

หลินจวิ้นอึ้งไปสองวินาที รู้สึกเพียงว่าร่างกายอ่อนแรงไปหมด

เขางอแขน แล้วเอาหน้าแนบกับแขนพลางเหม่อลอย

หลินจวิ้นไม่เห็นนาฬิกา รู้สึกเพียงว่าเวลาผ่านไปช้ามาก เขาอยากเห็นเสินจื่อชือเร็วๆ

เขาไม่สา...