Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

"ฉันบอกว่าเราเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยกัน" เสินจื้อฉือพูดขณะกำลังนึ่งไก่อยู่ "เคยพูดคุยกันในงานรวมรุ่น คุณเห็นหน้าฉันคุ้นๆ พอคุยกันมากขึ้นก็สนิทกันเอง"

"ฟังแล้วฉันช่างโง่เหลือเกิน" หลินจวิ้นคุกเข่าอยู่บนพื้น เงยหน้าขึ้นหัวเราะ

"คุณอยากให้ฉันพูดยังไงล่ะ?" เสินจื้อฉือปิดฝาหม้อ หยิบกลีบส้มที่ปอกไว้แล...