Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 160

เขาปีนขึ้นไปด้วยความตัวสั่น มือทั้งสองกอดขอบด้านหน้าไว้ เท้าที่ถูกมัดไว้เหยียดตรงไปด้านหลัง

อาจเป็นเพราะความรู้สึกที่เป็นทางการเกินไป หลินจวิ้นรู้สึกทั้งหวาดกลัวและไร้ที่พึ่ง แม้แต่การนอนคว่ำบนโซฟาข้างเตียงเพื่อรับการลงโทษก็ยังดีกว่านี้มาก

เสิ่นจื่อฉือกดไม้พายลงบนก้นของเขาและเตือนว่า "เริ่มละนะ คร...