Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 145

...นี่คือการปล่อยตัวเองให้ร้องไห้เต็มที่แล้วสินะ เสิ่นจื่อฉือรู้สึกทั้งขำทั้งเศร้า เธอตัดสินใจไม่สนใจเขาก่อนแล้วเดินเข้าไปในครัว

หลินจวิ้นรู้สึกเจ็บก้น เชือกที่มัดมือเขายังคงเหมือนเดิม ถึงแม้จะดิ้นรนมานานแค่ไหนก็ไม่เปลี่ยนรูปร่าง มันดูสวยงามแต่ก็ทำให้เขาไม่มีโอกาสเอื้อมไปนวดก้นตัวเองได้

เขาร้องไห้...