Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 140

เขาทิ้งตัวลงบนขาของเซินจื่อซือีกครั้ง รู้สึกร้อนรนอย่างที่สุด แต่กลับเป็นว่าความรู้สึกทั้งหมดในตอนนี้มารวมกันอยู่ที่ส่วนล่างของร่างกาย สมองของเขาไม่สามารถคิดอะไรได้ ทั้งตัวได้แต่กระวนกระวายใจ

หมาน่าเกลียด? เขาไม่ใช่หมาสักหน่อย แมวน่าเกลียด ไม่ใช่ เขาร้องออกมาไม่ได้...

เขาดิ้นรนอยู่นาน รู้สึกว่าด้า...