Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 42

พี่จางนอนเอนตัว สายตาไม่ได้แสดงอาการของคนติดยาอีกต่อไป เพียงแต่มองฉันอย่างสงสัยและถามว่า "คุณจะไปไหน?"

"หา?" ฉันหันกลับมามองอย่างงุนงง "มันดึกแล้ว ฉันต้องไปทำอาหารนะ"

พี่จางยืดตัวอย่างเงียบๆ แล้วพูดอย่างมีความหมายว่า "ไฮไลท์ยังไม่เริ่มเลยนะ"

ม่านตาของฉันหดตัวทันที ฉันถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างลนลาน

...