Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 33

ฉันลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าแดงก่ำ ผลักหยางออกไป "ไม่... ไม่มีเสียงอะไรทั้งนั้น รีบกลับไปนอนที่ห้องเถอะ"

ไม่คิดว่าสิ่งนี้จะทำให้หยางยิ่งสงสัยมากขึ้น เขาไม่สนใจฉันเลย แต่กลับครุ่นคิดพลางมองหาต้นกำเนิดของเสียง

"ต้องมีเสียงแน่ๆ! ฉันไม่ได้ฟังผิด!"

ฉันกลอกตา ไอ้หมอนี่ยังคงดื้อรั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน!

ทัน...