Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 884

เมื่อได้ยินเสียงของผม สีหน้าของลุงหลู่ก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที ปากส่งเสียงอู้อี้ๆ ออกมา จากนั้นก็พยักหน้าอย่างแรง

“คุณพูดไม่ได้ นี่มันลำบากคุณจริงๆ ผมเข้าใจความหมายของคุณนะ คุณเก็บไม้กวาดไปก่อน นี่การ์ดของผม เดี๋ยวคุณไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารเองนะ ผมยังต้องไปออกกำลังกาย” ผมถอนหายใจ พลันนึกขึ้นได้ว่าถ...