Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 849

ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเวลานานแค่ไหน มันตอนดึกแล้ว

ครูจางพูดว่า “ลาว ลู ไปกันเถอะ!”

ฉันพยักพักพอกและขอให้ชาวประมงเลื่อนเรือไปชายฝั่ง

ขณะเดินบนท้องถนนฉันรู้สึกหนักมากฉันขึ้นรถแล้วเมื่อครูจางกำลังเตรียมพร้อมที่จะสตาร์ทรถ ฉันก็จับมือของเธอ

ครูจางก็ตกใจเล็กน้อยและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นเล่าลู?”

ฉันร้องไห้เล็กน...