Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 452

ลิ่วเสวียไม่เข้าใจความหมายของตัวเอง หงเทียนหงก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ไฟในใจของเธอกำลังควบคุมไม่อยู่แล้ว มองดูอาหารเลิศรสบนโต๊ะแต่กลับไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด เธอจึงเขวี้ยงตะเกียบลงและพูดว่า "พวกคุณกินกันเถอะ ฉันอิ่มแล้ว!"

แล้วเธอก็เดินกลับห้องไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเลย

ไอ้เฒ่าหลู่คนนี้ เดี๋ยวรอดูว่...