ชีวิตชั่วคราว

บทที่ 3

"ที่ไหนกันล่ะ? ของลู่เหวินไม่ได้ใหญ่เท่าของลุงลู่หรอกนะ"

เมื่อโจวเยว่พูดว่าของนั้นใหญ่กว่าของสามีเธอ ลุงลู่ก็รู้สึกภูมิใจขึ้นมาในใจ

"จริงเหรอ? ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"

ลุงลู่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรแล้วยิ้ม

"ลุงลู่ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะ"

"ไปเถอะ"

เมื่อเห็นโจวเยว่เดินจากไป ลุงลู่จึงค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ

หลังจากจัดการในครัวอยู่พักใหญ่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงจากทางห้องน้ำ

"ลุงลู่ ช่วยไปเอาผ้าเช็ดตัวในห้องนอนให้หน่อย หนูลืมเอามา..."

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ลุงลู่ถึงกับชะงัก

ในหัวของเขาแว่บขึ้นมาอย่างประหลาด เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของโจวเยว่ โดยเฉพาะความขาวผ่องตรงหน้าอกที่ทำให้เขาหลงใหล

เขารับคำแล้วเดินเข้าไปในห้องของโจวเยว่ ทันทีที่เข้าประตูไป เขาก็เห็นชุดชั้นในลูกไม้วางอยู่บนเตียงอย่างไม่เป็นระเบียบ

และที่น่าตกใจคือมีของบางอย่างวางทับอยู่ด้านบน

เพียงแค่มอง หัวใจของลุงลู่ก็เต้นรัวเร็ว

นั่นคือ...ของเล่นผู้ใหญ่

ไม่คิดเลยว่าโจวเยว่จะมีความชอบแบบนี้ และดูเหมือนว่าเธอเพิ่งใช้มันเมื่อไม่นาน ยังมีร่องรอยบางอย่างอยู่บนนั้น

ลุงลู่กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

"ลุงลู่ หาเจอหรือยังคะ?"

เสียงของโจวเยว่ดังมาจากห้องน้ำ ลุงลู่รีบถือผ้าเช็ดตัวไปที่หน้าประตูห้องน้ำ "เจอแล้ว คุณ...คุณยื่นมือออกมารับสิ"

ประตูห้องน้ำเปิดออกเป็นช่องเล็กๆ แต่กลับตรงกับที่ลุงลู่ยืนอยู่พอดี

ในชั่วขณะนั้น ลุงลู่แทบหยุดหายใจ

โจวเยว่ไม่ได้สวมอะไรเลย เผยร่างกายทั้งหมดต่อหน้าลุงลู่

ลุงลู่หน้าแดง ยื่นผ้าเช็ดตัวให้

"ขอบคุณค่ะ ลุงลู่"

พูดจบเธอก็รับผ้าเช็ดตัวไปแล้วปิดประตู

ทันใดนั้น ลุงลู่รู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ

ส่วนโจวเยว่กลับแอบหัวเราะในห้องน้ำ เธอตั้งใจจะยั่วยุให้ลุงลู่เกิดอารมณ์ทีละขั้น

เธอมองร่างอวบอิ่มของตัวเองในกระจก มุมปากยกขึ้น เช็ดผมเล็กน้อย พันผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกมา

"ลุงลู่ ลุงจะไปอาบน้ำไหมคะ?" โจวเยว่มองลุงลู่ที่กำลังดูทีวีและถาม

"ไม่ล่ะ ผมเพิ่งอาบเมื่อวานนี้"

ลุงลู่ส่ายหัว แต่เขาไม่มีสมาธิดูทีวีเลย ในหัวเต็มไปด้วยภาพร่างขาวผ่องของโจวเยว่

"งั้นก็ได้ค่ะ"

พูดจบ โจวเยว่ก็หยิบแก้วไปรินน้ำ

สายตาของลุงลู่จับจ้องที่สะโพกผายของโจวเยว่ที่กำลังส่ายไปมาโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น ตาของเขาก็เบิกกว้าง!

ตอนที่โจวเยว่ก้มตัวรินน้ำ เขาถึงได้พบว่าข้างในเธอไม่ได้สวมอะไรเลย ทัศนียภาพข้างในเผยออกมาตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรปิดบัง... กลืน!

ลุงลู่ถึงกับงงงัน กลืนน้ำลายอย่างแรง

ส่วนโจวเยว่แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่งลงข้างๆ ลุงลู่ แล้วคว้าจับตรงนั้นของลุงลู่

"ลุงลู่ ลุงกำลังคิดอะไรอยู่คะ? คิดถึงป้าหรือเปล่า?"

ลุงลู่ตกใจ รีบส่ายหัว ตอบอย่างเขินอายว่า "ไม่ๆ ไม่ใช่"

"ลุงลู่ ลุงยังจะบอกว่าไม่อีก ดูสิ กางเกงในลุงเกือบจะทะลุแล้ว ป้าไม่อยู่ งั้น...ให้หนูช่วยไหมคะ?"

ลุงลู่ไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายของประโยคนี้