Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 99

โจวซือหลับตาลง ค่อยๆ ปล่อยลมหายใจที่อัดอยู่ในอกออกมา ทั้งร่างของเขาตึงเครียด แต่กลับสงบนิ่งอย่างประหลาด ช้าๆ เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง มองไปยังระเบียงทางเดินที่ยาวสุดลูกหูลูกตา เขาสูดหายใจลึกอีกครั้ง สายลมยามราตรีที่พัดพากลิ่นดอกกุหลาบผสมกับองุ่นเขียวช่วยให้เขาค่อยๆ สงบลง และหาเสียงของตัวเองเจอ เขาเอ่ยปา...