Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 43

เหมือนเส้นเอ็นที่ตึงอยู่ในใจของลู่เหยี่ยนได้ขาดผึงออกทันที

ลู่เหยี่ยนจ้องเย่เส้าตงด้วยสายตาเกลียดชังราวกับกำลังมองสิ่งน่ารังเกียจ ก่อนจะก้าวข้ามไม้คิวที่อยู่ใต้เท้า ใบหน้าเย็นชา แล้วหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น

เย่เส้าตงจะยอมให้เขาทำตามใจได้อย่างไร เขายื่นแขนยาวออกไปคว้าไหล่ขวาของลู่เหยี่...