ยึดครองด้วยกำลัง

บทที่ 39

เย่เสี่ยวตงได้ยินดังนั้นจึงมองเขาผ่านกระจกมองหลังพร้อมยกคิ้ว ริมฝีปากข้างหนึ่งยกขึ้นอย่างสง่างาม แม้จะเป็นรอยยิ้มที่ดูไร้พิษภัย แต่กลับทำให้รู้สึกหนาวเย็นในใจเพราะน้ำเสียงที่แฝงความเย้ยหยัน "ก็ดี ถึงอย่างไรกลับไปก็ต้องกินข้าวอยู่แล้ว"

รถเลี้ยวอย่างสวยงามที่สี่แยก หลูเยี่ยนหันกลับมาอย่างระแวดระวัง เ...