Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 106

เย่เส้าตงสูดลมหายใจลึก ดวงตายังคงมีความลังเลที่แทบไม่เคยปรากฏ เขายื่นมือค่อยๆ โอบกอดหลู่เหยี่ยนจากด้านหลัง แต่กลับรู้สึกได้ว่าหลู่เหยี่ยนสั่นสะท้านอย่างชัดเจนเพราะท่าทางที่คลุมเครือนี้

ปฏิกิริยานี้ทำให้เย่เส้าตงขมวดคิ้ว เขาวางคางบนไหล่ของหลู่เหยี่ยน สูดดมกลิ่นจากร่างของชายคนนี้อย่างลึกซึ้งเกือบจะโล...