Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 970

จางเหว่ยเชียงพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ "หยางเหม่ย ผมรู้สึกละอายใจจริงๆ ผมไม่มีหน้าที่จะมาพบคุณเลย!"

จางเหว่ยเชียงพูดเสียงแหบพร่า เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไปซึ่งแย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน เขารู้สึกอับอายจนไม่รู้จะซ่อนหน้าไปทางไหน

"จางเหว่ยเชียง ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริง หันหน้ามามองฉันสิ" หยางเหม่ยพูดอย่างดุ...