เทพธิดาสุดยอดติดตามฉัน

บทที่ 3

"นี่เป็นแค่ความคิดของคุณ ไม่ใช่ความคิดของฉัน พวกคุณต้องไปหาหัวหน้าคนงาน นั่นถึงจะเป็นวิธีแก้ปัญหา มาหาฉันไม่มีประโยชน์ ดังนั้น คุณไปได้แล้ว" เผยเจียหยวนพูดพลางเดินไปนั่งลงที่หลังโต๊ะทำงาน

ความโกรธของหลิวหมิงหยางพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที เขาแช่งในใจ คนรวยไร้น้ำใจ หมายถึงคนแบบเธอนี่แหละ คนงานทำงานหนักตายอดตายอยากให้ แต่เธอกลับไม่มีความเห็นใจแม้แต่น้อย

คิดได้ดังนั้น หลิวหมิงหยางจึงยิ้มเย็นชาและพูดว่า "คุณเผย วันนี้ผมมาในฐานะตัวแทนของเพื่อนร่วมบ้านสิบสองคน มาทวงเงินจากคุณ ถ้าคุณไม่ให้เงิน ผมก็จะติดตามคุณไปทุกที่ ไม่ว่าคุณจะไปไหน ผมก็จะตามไปที่นั่น ยังไงผมก็กลับบ้านไปฉลองปีใหม่ไม่ได้แล้ว"

พูดจบ หลิวหมิงหยางก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาสีขาวสะอาด

"ใครอนุญาตให้คุณนั่ง ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้" เผยเจียหยวนมองหลิวหมิงหยางที่ทั้งตัวสกปรกแต่กลับนั่งลงบนโซฟา เธอโกรธขึ้นมาทันที

"คุณให้เงินผม ผมจะลุกขึ้นทันที แล้วจะถูพื้นให้สะอาดด้วย ถ้าคุณไม่ให้เงิน ฮึ!" หลิวหมิงหยางทำท่าเหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อน

"นี่คุณ คุณเชื่อไหมว่าฉันจะเรียกรปภ.มา" สีหน้าของเผยเจียหยวนเย็นชาน่ากลัว

"อย่าว่าแต่รปภ.เลย ต่อให้คุณเรียกตำรวจมา ผมก็ไม่กลัว คนงานก่อสร้างที่ไม่ได้รับค่าแรงก็เป็นกลุ่มคนด้อยโอกาสอยู่แล้ว ผมเชื่อว่ารัฐบาลจะให้ความเป็นธรรมกับผม คุณเผย ให้เงินมา ทุกอย่างก็จบ ไม่ให้เงิน คุณกลับบ้านผมก็จะตามคุณกลับบ้าน คุณกินข้าวผมก็จะตามไปกินข้าว คุณนอน โอ้ ผมจะไม่นอน" หลิวหมิงหยางทำตัวเหมือนพลาสเตอร์ยาที่ลอกไม่ออก

"คุณกลับไปก่อน ฉันจะสืบเรื่องนี้แล้วจะให้คำตอบคุณ"

เผยเจียหยวนรู้สึกปวดหัวกับหลิวหมิงหยาง เธอมองเขาและถอยหลังหนึ่งก้าวพลางพูด

"ไม่ได้ ผมเดินออกไปปุ๊บ คุณก็จะลืมเรื่องนี้ปั๊บ ดังนั้น ถ้าคุณไม่ให้เงินผม ผมก็จะติดตามคุณไปตลอด" หลิวหมิงหยางขยับตัวให้สบายขึ้นและเอนหลังพิงโซฟา

เผยเจียหยวนเห็นชัดว่าบริเวณที่หลิวหมิงหยางนั่งมีรอยเปื้อนเป็นรูปร่างคนชัดเจน

สีดำ

เผยเจียหยวนอยากจะเตะหลิวหมิงหยางออกไป แต่เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไม่ผิด ตอนนี้คนงานที่ไม่ได้รับค่าแรงคือผู้มีอำนาจ ถ้าเธอทำให้หลิวหมิงหยางโกรธจริงๆ แล้วเขาไปพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องกับสื่อ บริษัทฮุ่ยหยวนของเธอก็จะเสียชื่อเสียง

แต่เธอจ่ายเงินไปแล้ว จะให้เธอจ่ายอีกครั้งก็ไม่มีเหตุผล!

การมาวุ่นวายกับคนงานคนนี้ เผยเจียหยวนรู้สึกว่าไม่คุ้มค่าเลย คิดได้ดังนั้น เธอจึงลุกขึ้นยืน หยิบกระเป๋า แล้วเดินตรงไปที่ประตู

หลิวหมิงหยางรีบลุกขึ้นและเดินตามเผยเจียหยวนไปติดๆ ไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

เผยเจียหยวนทำเหมือนไม่เห็นเขา เดินลงบันไดตรงไป เมื่อผ่านประตูทางเข้า เธอมองหลิวหมิงหยางแวบหนึ่ง แล้วหันไปพูดกับยามอย่างเรียบๆ ว่า "พวกคุณเฝ้ายังไงกัน ทำไมถึงปล่อยให้คนแบบไหนก็เข้าบริษัทได้?"

ยามทั้งสองคนได้ยินก็เข้าใจทันที พวกเขาขวางหลิวหมิงหยางไว้ทันที "คุณเป็นใคร แอบเข้ามาในบริษัทได้ยังไง?" เมื่อเห็นเผยเจียหยวนเดินไปที่รถ เปิดประตูและขึ้นรถ หลิวหมิงหยางร้อนใจจนแทบจะกระโดดออกมาจากอก

วันนี้ที่เขาจับตัวเผยเจียหยวนได้ถือเป็นโชคดีมาก ถ้าเผยเจียหยวนขับรถไป เขาจะไปตามหาเธอที่ไหนอีก