Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 222

หลิวหมิงหยางได้ยินแล้วรู้สึกตกใจกลัว ถ้าหลิวต้าเหวยเกิดเป็นอะไรไป เขาคงจะต้องเสียใจไปชั่วชีวิต

เขาเดินมาที่ห้องผู้ป่วยของหลิวต้าเหวย เห็นหลิวต้าเหวยหลับสนิทไปแล้ว

เขามองไปที่จางเหวยเชียงที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า "เหวยเชียง นายกลับไปเถอะ ฉันอยู่ดูแลต้าเหวยเองก็พอ"

จางเหวยเชียงส่ายหน้า "หมิงหยาง ฉัน...