Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1994

อลิซค่อยๆถอยหลังออกไป เธอแง้มประตูห้องเปิดอย่างเงียบๆ แล้วออกจากบ้านไป

เมื่อมาถึงนอกหมู่บ้าน เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอว่างเปล่า เพราะที่เคยเต็มเปี่ยมไปด้วยหลิวหมิงหยางนั้นไม่เหลืออยู่แล้ว!

เธอเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย น้ำตาแห่งความน้อยใจเอ่อล้นจนชุ่มดวงตาทั้งสอง

แม้สายฝนที่เริ่มจากพรำๆ จะกลายเป็น...