Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1952

เมื่อเขามองหน้าเย่นเสวียชิง สายตาของเขาเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับ

ในตอนนั้นเย่นเสวียชิงหยิบกระดาษเช็ดปาก เช็ดมุมปากอย่างสง่างาม มองหลิวหมิงหยางพลางยิ้มพูดว่า "พอแล้วล่ะ ขอบคุณที่เลี้ยงอาหาร ฉันอิ่มแล้ว"

หลิวหมิงหยางก็อยากจะได้พบปะกับคนมีการศึกษาพวกนี้บ้าง จึงรีบลุกขึ้นยืน มองเย่นเสวียชิงพลางเอ่ยรั้ง...