Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1805

ลิ่วหมิงหยางมองแอลิซด้วยความซาบซึ้งจนแทบร้องไห้ เขาวางชามข้าวลง วิ่งไปหาแอลิซ คว้ามือเธอไว้แล้วพูดอย่างตื่นเต้น "แอลิซ ไม่คิดว่าเธอจะเข้าใจความคิดฉันได้ขนาดนี้ และยังเห็นใจฉันด้วย ฉันขอบคุณเธอมากจริงๆ"

ลิ่วหมิงหยางรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ ในยามที่เขาเหมือนหนูถูกไล่ล่า แอลิซกลับกล้ายืนขึ้นมาพูดแทนเขา คว...