Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1783

"ไม่..." หลิวหมิงหยางตะโกนอย่างร้อนรน "พี่ครับ ผ่านพายุฝนมามากมายขนาดนี้แล้ว พี่ยังไม่รู้อีกหรือว่าในใจผม มีแค่พี่ที่สำคัญที่สุด ไม่มีใครแทนที่พี่ได้ ดังนั้น ผมจะไม่มีวันปล่อยมือพี่"

ขณะที่หลิวหมิงหยางพูดประโยคเหล่านี้ เฉิงเมิ่งเมิ่งเดินมาถึงประตูห้องฉุกเฉินพอดี เธอกำลังจะผลักประตูเข้าไป แต่กลับได้...