Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1759

ไพจิ่วหยวนพุ่งเข้ากอดหลิวหมิงหยางทันที พูดด้วยเสียงสะอื้น "หมิงหยาง นั่นไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือฉันไม่ได้เจอเธอ ความคิดถึงที่มีต่อเธอทุกวัน มันทำให้ฉันเกือบบ้าไปแล้ว เกือบบ้าไปแล้วนะ!"

น้ำตาของไพจิ่วหยวนไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่ หยดน้ำตาเหล่านั้นทำให้เสื้อของหลิวหมิงหยางเปียกชื้นอย่างรวดเร็...