Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 153

จากนวนิยายจีน

"ไม่เป็นไรครับ ผมทานข้าวมาแล้ว" หลิวหมิงหยางตอนนี้ไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย เรื่องของชิงชิงเมื่อครู่นี้เหมือนก้อนสำลีที่จุกอยู่ในลำคอเขา

"อ้อ งั้นก็ได้ค่ะ หมิงหยาง ถ้าบ่ายนี้คุณว่างล่ะก็ เราไปทำวิจัยตลาดกันเถอะ เรื่องนี้ยิ่งเริ่มเร็วยิ่งดีนะคะ" เฉิงเม่งเม่งพูดต่อ

"ได้ครับ คุณอ...