Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1320

เมิ่งเมิ่งกลั้นน้ำตาเดินออกจากบ้าน

เมิ่งเมิ่งฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ ก้าวออกจากบ้านตรงไปยังทางออกของหมู่บ้าน

เธอเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย ลมหนาวยามค่ำคืนพัดพาเกล็ดหิมะจากพื้นปลิวเข้าซอกคอของเมิ่งเมิ่งไม่หยุด แต่เธอกลับเหมือนไม่รู้สึกอะไร เดินคนเดียวไปเรื่อยๆ บนถนนที่โล่งกว้าง

ฟ้ามืดแล้ว หน้าต่างข...