Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1315

หลิวหมิงหยางตบไหล่เฉิงเมิ่งเมิ่งเบาๆ พยายามฝืนยิ้ม "เมิ่งเมิ่ง อย่าร้องไห้นะ ในความทรงจำของพี่ เธอเป็นเหมือนดอกทานตะวันที่สดใสร่าเริงเสมอนะ"

เฉิงเมิ่งเมิ่งค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองหลิวหมิงหยาง ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มในที่สุด

เมื่อเห็นรอยยิ้มที่เฉิงเมิ่งเมิ่งพยายามฝืนออกมา หลิวหมิงหยางรู้สึกเจ็บปวดราวก...