Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1203

ลิ่วหมิงหยาง: บทแปลนวนิยายจีน

พอลิ่วหมิงหยางได้ฟังก็เห็นด้วย ดึกดื่นค่ำคืนอย่างนี้ ปล่อยให้หลานเสี่ยวเสี่ยวออกไปคนเดียวคงไม่ปลอดภัยแน่ เขาจึงมองหน้าเธอแล้วพูดว่า "งั้นก็ได้ เธอนอนในห้องนอนนี่แหละ ส่วนฉันจะนอนที่โซฟาหน้าประตูก็พอ"

หลานเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้ปฏิเสธ เดินเข้าห้องนอนไปเลย

ลิ่วหมิงหยางล้ม...