Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 625

ฉันส่ายหัวอย่างจนปัญญา เดินเข้าไปหาเธอ แล้วตบหลังเธอเบาๆ ช่วยให้เธอหายใจเข้าออกได้สะดวกขึ้น ผ่านไปสักพัก เธอถึงได้สติกลับมา แล้วขว้างขวดน้ำแร่ในมือลงถังขยะอย่างแรง พลางพูดอย่างแค้นๆ ว่า: 'ไม่ดื่มแล้ว!'

ฉันเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่สุดท้ายก็กลั้นไว้ได้

"พอเถอะ มานั่งตรงนี้สิ แล้วบอกฉันหน่อย เธอรู้...