Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 597

"คุณถามฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" หมู่หรงเหยียนเหรินก้มหน้ากินข้าว ราวกับว่าทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น หรืออาจเป็นเพราะเธอคุ้นชินกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว จนขี้เกียจจะเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยซ้ำ

ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าบุคลิกเย็นชาของเธอมาจากไหน ถ้าฉันถูกคุณตาเจ้าฝึกแบบนี้ทุกวัน ฉันก็คงเย็นชาเหมือนกัน

"คุณเรียกเข...