Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 47

"เก่งนี่ คิดแอบดูเสียแล้ว"

ทันทีที่ฉันเข้าไป ป้าไป๋ก็ขว้างรองเท้าแตะข้างหนึ่งมาที่ฉัน มันปะทะใบหน้าฉันเต็มๆ ฉันเซถลาเกือบล้มลงไปกับพื้น

"ป้าไป๋ มันไม่ใช่ความผิดของผมนะ ป้าอยู่ในห้องผม ผมมองก็เป็นสิทธิ์โดยชอบธรรมนี่!" เธอนอนอยู่บนเตียงของฉันแล้วยังไม่ให้ฉันมอง พูดแบบนี้ฉันช่างน่าสงสารจริงๆ

"ยังจะมีข้...