Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 45

ฉันกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว ดูเหมือนว่าป้าไป๋ยังคงรักษาสัญญา รอฉันอยู่ที่บ้าน แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะนอนรออยู่บนเตียงของฉัน

สิ่งนี้ทำให้ความรู้สึกหดหู่ของฉันพลิกกลับในทันที ฉันตื่นเต้นจนอยากจะกรีดร้อง

ขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูและกระโจนเข้าไป ป้าไป๋ขยับตัวเล็กน้อย ชุดนอนผ้าไหมสีดำเลื่อนลงมาอีกนิดหนึ่ง ฉ...