Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 392

ฉันลุกขึ้นนั่ง กอดป้าไป่แน่นเข้าอก ค่อยๆ เช็ดน้ำตาที่มุมตาของเธอ แล้วพูดอย่างเด็ดขาดว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าผมจะทำอะไรลงไป ป้าไป่ ห้ามทิ้งผมไปนะ ห้ามทิ้งผมไป เด็ดขาด!"

"หวังเฮา เชื่อฟังป้านะ"

ป้าไป่ปลอบฉันเหมือนปลอบเด็กสามขวบ มือเล็กๆ ของเธอโอบกอดฉันกลับ และตบไหล่ฉันเบาๆ

"ผม ผมจะไม่ยอมปล่...