Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 240

ทั้งหมดเป็นกลิ่นของป้าไป๋

"ไม่ได้ อย่างนี้ไม่ได้"

ป้าไป๋ยังคงพยายามต่อต้าน มือทั้งสองของเธอยันอยู่บนอกของฉัน ศีรษะส่ายไปมา "ไม่ ไม่ได้"

ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ดวงตาหรี่เล็กน้อย มือเล็กๆ ขาวเนียนดั่งหยก ทั้งห้านิ้วกางออก วางพอดีบนจุดอ่อนไหวของฉัน

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าไป๋ คราวนี้ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร...