Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 170

ฉันนอนบนเตียงอย่างจนปัญญา มองเฉิงเสวี่ยลี่วิ่งออกไปจากห้องผู้ป่วย แล้วหน้าก็ดำเป็นเส้นๆ

ฉันกำลังจะตายหรือ? ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนตัวเองป่วยหนักจนรักษาไม่หายแล้ว?

"แค่เป็นไข้เท่านั้นเอง มันเรื่องใหญ่อะไรกัน"

ตอนนี้เวลายังเช้าอยู่ ฉันหยิบโทรศัพท์มาดู พบว่าเฉิงเสวี่ยลี่ได้โทรไปลาหยุดให้ฉันแล้ว วันนี้ฉั...