Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 163

ฉันต่อยกระจกทีละหมัด ไม่นานกระจกก็ทนไม่ไหว แตกกระจายเหมือนน้ำตกใหญ่ที่กำลังตกลงมา เศษกระจกแตกกระจายเต็มพื้น

ฉันควรรู้สึกโชคดีที่หน้าต่างห้องเอกสารไม่เหมือนหน้าต่างในห้องเรียนที่มีลูกกรงเหล็กเต็มไปหมด แค่ทุบกระจกให้แตก ใครก็ตามก็สามารถปีนเข้าไปได้!

ท่ามกลางสายตาที่ตกใจของเจ้าเสี่ยวหู ฉันทุบกระจกห้อ...