Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150

ฉันขอให้เธอพาฉันกลับบ้านของป้าไป๋ แทนที่จะเป็นบ้านของเฉิงเสวี่ยลี่

ฉันไม่ได้เปิดประตูเอง แต่กดกริ่งแทน ซื่อหรูอวี้ยืนอย่างเคร่งเครียดข้างๆ ฉัน ในดวงตาของเธอมีความวิตกกังวลวูบผ่าน

ฉันตบไหล่เธอเบาๆ บอกให้เธอไม่ต้องกลัว

ไม่นานป้าไป๋ก็มาเปิดประตู เมื่อเห็นพวกเราสองคนยืนอยู่ที่ประตู เธอชะงักไปครู่หนึ่...