Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1394

เขารีบกวาดใบไม้ตามฉันอย่างรวดเร็ว ขณะกวาดก็มองฉันด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

ในที่สุด หลังจากกวาดใบไม้ที่เต็มพื้นเสร็จ เขาก็รับไม้กวาดจากมือฉัน

"ต่อไปอย่าอยู่ที่นี่เลย มันเหงาเกินไป ย้ายมาอยู่กับฉันเถอะ ฉันคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆ จริงๆ ตอนเด็กๆ ที่คุณทำอาหารให้ฉันกิน นั่นเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดสำหรับฉั...