Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1362

พอได้ยินแค่นี้ ฉันรีบผลักประตูเข้าไปโดยไม่ทันได้ตอบอะไร เพียงแค่ตบไหล่หลิวเว่ยซือเบาๆ

ในลานบ้าน ยังคงมีเก้าอี้ไท้ซือตัวนั้น คุณปู่นอนอยู่บนนั้น มีผ้าห่มคลุมตัว กำลังเอนกายอย่างเกียจคร้านรับแสงแดดยามบ่าย

เจ้าเฉิงหยวนยืนอยู่ข้างๆ อย่างนอบน้อม ไม่พูดอะไร เพียงแค่อยู่เป็นเพื่อนคุณปู่รอฉันเท่านั้น

"มา...